O, daha 18 yaşındaydı.
O, harbin ortasında 2 saatlik uykusundan fedakarlık yaparak serçe parmağı kadar kurşun kalemiyle ufacık bir saman kağıdına anasına, yarine olan hasretini, sevgisini, özlemini yazmaya çalışandı.
O, sırtında 30 kiloluk çantası, üstünde yırtık dökük, yamalı üniforması, ayağında sağı solu patlamış bir postal ve elinde her an teklemeye müsait tüfeğiyle, günlerdir yediği 2 kuru ekmek parçasının verdiği güçle, sağından solundan geçen kurşun ve top mermilerine rağmen düşman siperlerine doğru ilerleyendi.
O, düşman askeriyle burun buruna çarpışırken ufacık bir hatasının sonucu düşmanın soğuk süngüsü karnına girip organlarını parçalarken son nefesini anasını, yarini, vatanını, toprağını, ayyıldızlı bayrağını düşünerek verendi.
O, benim dedemin dayısıydı.
Ecdatlarınızı unutmayınız! Hepsine Allah'tan gani gani rahmet diliyorum!..
30 Ağustos 2009 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Bu ülkenin savunmasında kanını canını feda eden atalarımızı saygıyla ve gözü yaşlı olarak anıyorum minnet ediyorum.Bugünkü mevcut durumumuzu izlerken bende kan ağlıyorum.Dedemde 4 amcasını bu savaşta şehit vermiş.
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber.
ruhları şad olsun mehmet akifin dizelerinden....
Yorum Gönder