SADECE CEZA YETERLİ Mİ?

Küçükken biz de gerek mahallede gerekse okulda oynadığımız maçlarda bir alt katta oturan Ahmet'le, aynı sırayı paylaştığımız Mehmet'le kavga etmişizdir. Ama dediğim gibi küçüktük işte, çocuktuk, cahildik, karşımızdakinin kalbinin kırılacağını, O'na zarar verebileceğimizi düşünmeden davranırdık. En nihayetinde Ahmet'in annesi ya da Mehmet'in öğretmeni gelir ikimizin de kulağına yapışır, "Bir daha yapacak mısınız, sizi bir daha kavga ederken görecek miyim?" der, bir yandan da çektikçe çekerdi. Nasılki o kulağımız kopacak gibi hissederdik, inadımızdan vazgeçip "Hayır, yapmıycaz" diye cevap verir, sonra da birbirimizden özür dilerdik. Özetle, bizi uyaran, cezalandıran birileri vardı. Ama ne olurdu, çoğumuzun bir kulağından girer diğerinden çıkardı. Bir süre sonra yeri gelince yine kavga eder, birbirimize zarar verirdik. Yapardık çünkü kulağımızı çekenler bize neden kavga etmememiz gerektiğini, insanların anlaşmazlık durumunda konuşarak anlaşmaları gerektiğini vs. söylemekte her zaman yetersiz kaldılar. Cezayı verdiler ama suça teşvik eden şeyleri ortadan kaldırmakta etkin olamadılar.

Galatasaray'lı ve Fenerbahçe'li futbolculara da derbide çıkardıkları kavganın ardından cezalar beklenildiği üzere yağdı. İyi oldu güzel oldu keşke daha çok verilseydi. Ama nereye kadar? Bu cezalar bundan sonra yaşanması muhtemel olayları, kavgaları önlemeye yetecek mi? Bence hayır! Cezayı veren kurum, anne-babalarımız ya da öğretmenlerimiz gibi sadece o anı kurtarmış, kendilerini rahatlatmış olacaklar. Futbolcular da küçük çocuklar gibi özürlerini dileyecek, bir daha yapmayacağız diyecekler. Ancak sorunun özüne inmedikçe, futbolculara bu yaptıklarının yanlış olduğunu anlatıp, psikolojik ve toplumsal konularda destek verilmedikçe, en yakın arkadaşlar birbirlerini üzmeye, kalbini kırmaya ve topluma, futbolseverlere kötü örnek olmaya ne yazıkki devam edecekler. Tabiiki bu profesyonel destek yöneticilere de verilmeli, bunu da söylemeden geçmeyelim.